Τα sports μπορούν να διακριθούν ανάλογα με: α. τον τύπο της εκτελούμενης άσκησης β. τον κίνδυνο σωματικού τραυματισμού από σύγκρουση γ. Τα επακόλουθα συγκοπής
Η άσκηση διακρίνεται σε:

 Α. Δυναμική (μεταβολή του μήκους του μυός και κίνηση της άρθρωσης με ρυθμικές συσπάσεις)

 Β. Στατική (σχετικά μεγάλη ενδομυϊκή δύναμη με μικρή ή καθόλου μεταβολή στο μήκος του μυός ή στην κίνηση της άρθρωσης).

 Η δυναμική άσκηση εκτελείται από μια μεγάλη μάζα μυών που προκαλεί αξιόλογη αύξηση στην κατανάλωση Ο2 με αποτέλεσμα σημαντική αύξηση της καρδιακής παροχής της καρδιακής συνότητας, του όγκου παλμού και της συστολικής αρτηριακής πίεσης, μέτρια αύξηση της μέσης αρτηριακής πίεσης και πτώση της διαστολικής αρτηριακής πίεσης, και σημαντική ελάττωση των ολικών περιφερικών αντιστάσεων.


 Αντίθετα η στατική άσκηση, προκαλεί μικρή αύξηση στην κατανάλωση Ο2, στην καρδιακή παροχή και την καρδιακή συχνότητα και καμία αλλαγή στον όγκο παλμού. Παράλληλα προκαλεί αξιόλογη αύξηση της συστολικής, της διαστολικής και της μέσης αρτηριακής πίεσης και καμία αξιόλογη αλλαγή των ολικών περιφερικών αντιστάσεων. Επομένως, η δυναμική άσκηση προκαλεί πρωτοπαθώς υπερφόρτωση όγκου στην αριστερά κοιλία ενώ η στατική άσκηση προκαλεί υπερφόρτωση πίεσης στο καρδιαγγειακό σύστημα.

 Αθλητές που ασχολούνται με sports με υψηλό φορτίο "δυναμικής άσκησης", παρουσιάζουν μεγάλη απόλυτη αύξηση της μάζας της αριστερής κοιλίας και διάταση της κοιλότητας (έκκεντρη υπερτροφία). Αυτή η έκκεντρη υπερτροφία αυξάνεται σταδιακά σε σχέση με την μέγιστη πρόσληψη Ο2.

 Αθλητές που ασχολούνται με sports με υψηλό φορτίο "στατικής άσκησης", παρουσιάζουν επίσης αύξηση της μάζας της αριστερής κοιλίας αλλά χωρίς διάταση της κοιλότητας (συγκεντρική υπερτροφία).Η συγκεντρική υπερτροφία δε σχετίζεται με τη μέγιστη πρόσληψη Ο2.

 Αθλητές που ασχολούνται με sports με υψηλό φορτίο τόσο "δυναμικής" όσο και "στατικής" άσκησης παρουσιάζουν μια συνδυασμένη εικόνα συγκεντρικής και έκκεντρης υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας.